kitapların ilk ve son cümlesi

bi yerde okumustum....eger bir kitabin ilk ve son cumlesi arasinda bi bağ varsa o iyi bir kitaptir demisti biri ...velhasil kelam okuyacagim bi sonraki kitap : gogol -bir delinin hatira defteri ilk cumle : " bugün başıma neler geldiğini bir bilseniz? " son cumle: "kim ne derse desin, dünyada böyle şeyler oluyor; seyrek, fakat oluyor. "

(bkz: aylak adam) i̇lk: "birden kaldırımlardan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi. i̇çimdeki sıkıntı eridi.’’ son: "sustu. konuşmak gereksizdi. bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. biliyordu; anlamazlardı..

bear grylls- meleklerin ateşi ilk cümle: ss yüzbaşı herman wirth, görüşünü engelleyen kar tanelerini bir eliyle temizledi. son cümle: bıçağın jilet gibi keskin olması için de özel bir ricada bulunmaktan geri durmadı.

dostoyevski - beyaz geceler i̇lk cümle - sevgili okuyucum o öylesine güzel bir geceydi ki, böylesini ancak gençligimizde görebiliriz son cümle - ulu tanrım! o ne uzun, mutlu saatlerdi! bir insana böyle şeyler yaşam boyu yetmez mi?

dostoyevski- kumarbaz i̇lk; geri dönmeye karar verdiğimde, aradan bir ay kadar zaman geçmişti. son; kafamdaki düşünce hala aynıydı.

"en yakınındaki kitabın 57. sayfası.." başlığını görünce...bunu da hortlatayim dedim :) (#1653537)

ilk cümle: irene, aşığının dairesinden çıkıp merdivenlerden indiği sırada, aniden yine o anlamsız korkuya kapıldı. son cümle: tıpkı bir yara dokusunda, yara tamamen kapanmadan önce hissedilen o yakıcı acı gibi.. (bkz: stefan zweig) (bkz: korku)

İlk cümle: Gerçekten önemli olan bir tek felsefe sorunu vardır, intihar. Son cümle: Sisifos'u mutlu olarak tasarlamak gerekir. (bkz: albert camus) (bkz: le mythe de sisyphe)

▪ Günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü ▪ "Onu kestiler bile, baba; benim küçük şeker portakalı fidanım kesileli bir haftadan çok oluyor." (bkz: şeker portakalı ) (bkz: josé mauro de vasconcelos)

"Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum." "Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım." (bkz: masumiyet müzesi)

Kitaba başlarken yeni bir insanla tanışıyormuş gibi heyecanlanırım, biraz merak biraz önyargı biraz da sıkılırsam okumam gibi düşüncelerle. Olur da o kitabı çok sevdiysem ve sonuna yaklaşıyorsam, 250 sayfadır okuduğum ve tanıdığım, düşüncelerini, duygularını öğrendiğim bir arkadaşımdan yakın zamanda ayrılacakmışım gibi bir üzüntü oluşur. Başlangıçtaki o önyargı ve merak yerini son cümlede buruk bir vedaya bırakır. Derin bir nefes alıp, gözlerimi yumup kitabı kapatırım. Ne edebiyatını yaptın be kardeşim diye düşünenler olacaktır, ama sahiden böyle:).

(bkz: dönüşüm) "gregor samsa bir sabah huzursuz düşlerinden uyandığında kendini yatağında kocaman bir böceğe dönüşmüş buldu." "ve son durağa gelince herkesten önce grete ayağa kalkıp körpe bedeniyle gerindiğinde, yeni düşlerinin ve güzel planlarının gerçekleşeceğinden emindiler."

(bkz: ejderha dövmeli kız) ilk cümle: her yıl olan şey yine olmuştu. son cümle: salander elvis’i çöp kutusuna attı.